အခ်စ္ေရးတို႕ အိမ္ေထာင္ေရးတို႕ဆိုတာ စာဖြဲ႕ေလာက္တဲ႕ကိစၥမဟုတ္ဘူးလို႕ ထင္မွတ္ၾကသူေတြလည္း ရွိသလို၊ အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာလည္း ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႕ ေအာင္ျမင္တဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရးကို တည္ေဆာက္ဖို႕ အႏုပညာတစ္ရပ္လိုပဲ ခက္ခဲနက္နဲလွတဲ႕ လူမႈေရးပညာရပ္ျဖစ္တဲ႕အတြက္ ေလ႔လာဆည္းပူးသင္႔တယ္လို႕ ယူဆသူေတြရွိပါတယ္။အဲဒီထဲမွာ ကၽြန္မလည္း အပါအ၀င္ပါပဲ။
ကၽြန္မအေနနဲ႕လည္း အိမ္ေထာင္ေရးနဲ႔သက္ဆိုင္တဲ႕ စာအုပ္စာေပေတြကိုလည္း ဖတ္ခဲ႕ေလ႔လာခဲ႕ပါတယ္။
စာအုပ္ေတြနဲ႕ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္မွာေလ႔လာမိိခဲ႕တာေတြအရ အိမ္ေထာင္ေရးကို ထိခိုက္ပ်က္ဆီးေစတဲ႕ အေၾကာင္း ၅ ခ်က္ရွိတယ္လို႕ နားလည္မိတယ္။
(၁)ခင္ပြန္းက အခ်စ္ပဲ ေပးၿပီး ေမတၱာ မေပးတဲ႕အတြက္ ပ်က္ရတဲ႕ အိမ္ေထာင္( ဇနီးသည္ကို ႏွမလို၊ အစ္မလို ေစာင္႔ေရွာက္ေပးရပါတယ္၊ ဇနီးသည္ကို ညအိပ္ေဖာ္လိုပဲ သေဘာထားၿပီး ဂရုစိုက္၊ ေစာင္႔ေရွာက္တာမ်ိဳး ၾကင္နာ ယုယတာမ်ိဳးမရွိရင္လည္း အဲဒီအိမ္ေထာင္ဟာ ပ်က္စီးတတ္တယ္တဲ႕။
(၂)တစ္ဖက္ေစာင္းနင္း အနိုင္ယူမႈမ်ားေၾကာင္႕ ျပိဳကြဲရေသာ အိမ္ေထာင္ေရး။(တစ္ေယာက္ေယာက္က အျခားတစ္ေယာက္ကို အႏိုင္ယူေနတာမ်ားရင္လည္း အဲဒီအိမ္ေထာင္ဟာ ေရရွည္မတည္တန္႔ႏိုင္ပါဘူး)
(၃)မယံုသကၤာစိတ္နဲ႕ သံသယမ်ားျခင္းေၾကာင္႕ ျပိဳကြဲရေသာ အိမ္ေထာင္ေရး။(ကိုယ္႔ခင္ပြန္း၊ကိုယ္႔ဇနီးအေပၚ အျမဲတမ္း မယံုသကႍာစိတ္နဲ႕ မ်က္စိေထာက္ၾကည္႔ေနတာ အျမဲေျပာဆိုေနတာေတြကလည္း သူ႕ရဲ႕ သိကၡာကို ထိပါးေစတဲ႕အတြက္ ဘယ္သူမွ ၾကာရွည္ သည္းမခံႏိုင္ပါဘူး)
(၄)အျပန္အလွန္နားလည္မႈ မေပးႏိုင္ဘဲ ၀တၱရားပ်က္ကြက္မႈမ်ားေသာေၾကာင္႔ ျပိဳကြဲရေသာ အိမ္ေထာင္ေရး။(ကိုယ္႔ဘက္က အယူပဲ ရွိၿပီး ျပန္လည္ ေပးဆပ္တာမ်ိုးမရွိတာမ်ိဳးေတြပါ)
(၅)သစၥာပ်က္ယြင္းေသာေၾကာင္႔ ျပိဳကြဲရေသာ အိမ္ေထာင္ေရး။(ေဖာက္ျပန္တတ္တဲ႕ သူ ပါ၀င္တဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရးဟာလည္း မတည္တန္႔ႏိုင္ပါဘူး)
အဲဒီအေျခခံ ၅ ခ်က္နဲ႔ပတ္သက္တဲ႕ ျပႆနာေတြ ကၽြန္မတို႔အိမ္ေထာင္ေရးမွာလည္း ၾကံဳခဲ႕ရဖူးပါတယ္။
ကၽြန္မက အသက္ ၂၅ ႏွစ္မွာအိမ္ေထာင္ျပဳခဲ႕တယ္။ ငယ္စဥ္ကာလမွာ အမ်ားတကာေတြျဖစ္တတ္တဲ႕အတိုင္း ခင္ပြန္းသည္အေပၚ ခ်စ္တဲ႕ စိတ္နဲ႕ပဲ ေတြးတယ္၊ ေျပာဆိုတယ္၊ ဆံုးျဖတ္တယ္...အဲဒီလို ေဆာင္ရြက္တဲ႕အတြက္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အမွားေတြ၊ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ မမွ်တတာေတြလည္း မွားခဲ႔ျဖစ္ခဲ႕ၾကံဳခဲဲ႕ရပါတယ္။
သူ႕တစ္ေယာက္ကို အခ်စ္တစ္ခုတည္းနဲ႕ လက္ထပ္ခဲ႕တယ္၊ အဲဒါေၾကာင္႕ ရူးမိုက္တယ္ဆိုဆို ကိုယ္ဟာ အခ်စ္ကို ကိုးကြယ္သူလို႕ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုလည္း မာန္တက္ခဲ႕ပါတယ္။ သူ႕ကို ခ်စ္တဲ႕ အခ်စ္မွာ ကိုယ္႔ရဲ႕ အတၱဘယ္ေလာက္ပါ၀င္သလဲ ဆိုတာလည္း မစဥ္းစားမိိခဲ႕ပါဘူး။
သူ႕ကို ခ်စ္တဲ႕ စိတ္နဲ႕ မိုးလင္းလို႕ မ်က္စိႏွစ္လံုးဖြင္႔တာနဲ႕ အရင္ဆံုး သူကိုယ္႔နားမွာ ရွိမရွိ သိခ်င္တာပဲ။ မရွိရင္ေတာ႕ ျပႆနာ ရွာတာလည္း ကိုယ္ပါပဲ။ အလုပ္ကေန အိမ္ျပန္ေနာက္က်တဲ႕အခါ သူလာရာလမ္းကို ေမွ်ာ္တတ္တာလဲ ကိုယ္ပဲ။ သူက တစ္ခါတစ္ရံ သူ႕အေမကို ၀င္ေနလို႕ ၾကာတယ္လို႕ ၾကားရင္ မ်က္ရည္၀ဲတယ္။ ကိုယ္နဲ႕ သူ႕အေမ ဘယ္သူ႕ကို ပိုခ်စ္သလဲ ဆိိုတာကို မဆီမဆိုင္ ေတြးတာလဲ အဲဒီကာလမွာပဲ။
ဒါေပမဲ႕ သူ႕အေနနဲ႕ အေမနဲ႕ ဇနီးၾကားမွာ ဗ်ာမ်ားၿပီး စိတ္ညစ္မွာ စိုးတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ႕အတြက္ ကိုယ္ဟာ နံပတ္ ၁ မျဖစ္မွာကို သိပ္ေၾကာက္တာေပါ႕၊ အဲလုိ ေၾကာက္ေလ သူ႕အေပၚကို ဖိအားေပးမိတာမ်ိဳးလည္း ျဖစ္ခဲ႕တာပဲ။
ခုခ်ိန္မွာ ျပန္စဥ္းစားၾကည္႔ေတာ႕ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္မတကယ္ဆိုးခဲ႕တာပဲ၊ သူ႕အေပၚမွာလည္း အႏိုင္က်င္႔လိုက္မိသလို ခံစားရပါတယ္။
သူ႕ကို ေမးေတာ႕ သူက သူ႕ကို ခ်စ္လို႕ အဲလိုျဖစ္တာလို႕ နားလည္ၿပီး ကၽြန္မဆိုးတာ သိေပမဲ႕ ခြင္႔လႊတ္တယ္...တဲ႕။
ဒါကို ျပန္စဥ္းစားၾကည္႔ေတာ႕အကိုလို ဖခင္လို ခင္ပြန္းသည္မ်ိဳးကို ရထားတာပါလားဆိုတဲ႕ စိတ္နဲ႕ ေက်းဇူးတင္ရပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင္႔ သူ႕တန္ဖိုးကို နားလည္လာတဲ႕အခါ ခ်စ္တဲ႔စိတ္နဲ႕ အႏိုင္က်င္႔မိတာမ်ိဳးေတြ မလုပ္မိေတာ႕ဘူး။
တကယ္လုိ႕မ်ား သူ႕အေပၚကို မဂၤလာဦးတုန္းကလို သိသိၾကီးနဲ႕ ဆိုးတာေတြ အႏိုင္ယူတာေတြကိုဆက္လုပ္ေနဦးမယ္ဆိုရင္ေတာ႕ သူလည္း ကၽြန္မကို စိတ္ပ်က္သြားႏိုင္တာပဲ။ ၿပီးေတာ႕ အိမ္ေထာင္ေရး ပ်က္ဆီးသြားႏိုင္မယ္လို႕ ေတြးမိပါတယ္။
ေနာက္ေတာ႕ သားၾကီးကိုယ္၀န္ေဆာင္ေတာ႕မျပည္႔မစံု ဆင္းဆင္းရဲရဲနဲ႕ကိုု္ယ္၀န္ေဆာင္ေနရေပမဲ႕ သူ႕ရဲ႕ ေစတနာနဲ႕ ေမတၱာေၾကာင္႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ကံအေကာင္းဆံုးမိန္းမလို႕ေတာင္ ထင္မွတ္မိေသးတယ္။
ေနာက္အိမ္ေထာင္သက္ ၆ ႏွစ္နဲ႕ ၇ ခုႏွစ္၀န္းက်င္မွာ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ဒုကၡေတြၾကံဳရတဲ႕အခ်ိန္ ေငြေၾကးအခက္အခဲေတြ ဘ၀အေရးေတြနဲ႕ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ စိတ္ေသာကေတြ ေရာက္ေနခ်ိန္မွာ သူနဲ႕ကိုယ္ ဘယ္လို ျဖတ္သန္းခဲ႕ၾကသလဲ။ ေသခ်ာတာကေတာ႕ အဲဒီတုန္းက သူကလည္း စိတ္ထြက္ေပါက္အေနနဲ႕ အရက္ေသာက္တာမ်ိဳး မရွိခဲ႕ဘူး။အဲတုန္းက ျပႆနာေတြကို လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ၿပီး ေျဖရွင္းၾကတယ္။
မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ သစၥာကို ခ်စ္သူခင္ပြန္းသည္မွာ ဘာမွ မရွိေတာ႕တဲ႕ အခ်ိန္မွာ သိႏိုင္တယ္တဲ႕...။ ဆင္းဆင္းရဲရဲနဲ႕ မျပည္႔မစံုျဖတ္သန္းေနရေပမဲ႕ သူ႕အနားကေန ထြက္သြားဖို႕ ဘယ္တုန္းကမွ မစဥ္းစားခဲ႕မိဘူး။ ဆင္းရဲေပမဲ႕ သူ႕ကို ခ်စ္တဲ႕ စိတ္၊ မိသားစုကို တန္ဖိုးထားတဲ႕ စိ္တ္နဲ႕ ရင္ဆိုင္ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ႕တာခ်ည္းပါပဲ။
အဲလို အခက္အခဲေတြကို တစ္ဆင္႔ခ်င္း ေျဖရွင္းၿပီးတဲ႕အခ်ိန္မွာ ဒုတိယသမီးေလးအျပင္ တတိယ သမီးေလးကို ေမြးဖို႕ ျဖစ္လာခဲ႕တယ္။ တတိယသမီးေလး ေမြးၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ ကၽြန္မတို႕ႏွစ္ေယာက္ တက္ညီလက္ညီနဲ႕ ၾကိဳးစားၾကတာ ကိုယ္ပိုင္တိုက္ခန္းေလး ရွိလာတယ္။ လုပ္ငန္းေလးလည္း ထူေထာင္လာႏိုင္တယ္။
လုပ္ငန္းေလး ေကာင္းမြန္ေအာင္ျမင္စြာ လည္ပတ္ေနခ်ိန္မွာ ကိုယ္ပိုင္ ကားေလးတစ္စီးကို သူက ၀ယ္ေပးခဲ႕တယ္။
အဲလိုနဲ႕ ဘ၀မွာ ေငြေရးေၾကးေရးအတြက္ စိတ္မပူရေတာ႕ဘူး၊ သားသမီးေတြကလည္း အငယ္ဆံုးက မူလတန္းတက္ေနခ်ိန္လို႕ ဆိုႏိုင္တဲ႕ အခ်ိန္မွာ ကိုယ္က အသက္ ၄၀။ ဘ၀မွာ အတိုင္းအတာတစ္ခုထိေတာ႔ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ျပည္႔စံုၿပီး ေအာင္ျမင္ခ်ိန္ေပါ႕။ ဒီအခ်ိန္မွာ သူ႕ရဲ႕ သစၥာတရားကိုလည္း အသိအမွတ္ျပဳရပါတယ္။
ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ရဲ႕ သစၥာဟာ သူ႕ဘ၀အရာရာျပည္႔စံုေနတဲ႕အခ်ိန္မွာ သိႏိုင္တယ္တဲ႕။
ခုခ်ိန္ထိကၽြန္မတို႕ အိမ္ေထာင္ေရးမွာ ေမတၱာတရားနဲ႕သစၥာတရားဟာ ခိုင္ျမဲေနဆဲပါ။ အသက္ ၄၀ ေက်ာ္ေတြ အိမ္ေထာင္သက္ ၁၇ ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ။ ေအာင္ျမင္တဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရးကို ထူေထာင္ႏုိင္ၿပီလို႕ ဆိုႏိုင္တဲ႕ အခ်ိန္ပါ။
ေအာင္ျမင္တဲ႕ အိမ္ေထာင္ ထူေထာင္္ဖုိ႕ဆိုရင္ သစၥာတရားနဲ႕ အခ်စ္ျခင္းညီဖို႕ အေရးၾကီးတယ္လို႕ အိမ္ေထာင္ေရးကၽြမ္းက်င္သူေတြက ဆိုၾကတယ္။
ကၽြန္မအေတြ႕အၾကံဳအရ ျဖည္႔စြက္ခ်င္တာကေတာ႕ အျပန္အလွန္ ထားေပးတဲ႕ နားလည္မႈကလည္း အေရးၾကီးပါတယ္။ နားလည္မႈနဲ႕ စာနာစိတ္သာ မရွိခဲ႕ရင္ လူႏွစ္ဦး ေရရွည္လက္တြဲနိုင္ဖို႕ ဆိုတာ ခက္ခဲလွပါတယ္။
ၿပီးေတာ႕ ကၽြန္မတို႔က တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ခ်စ္တဲ႔စိတ္နဲ႕ စတင္ခဲ႕ၾကတဲ႕အတြက္ ေမတၱာတရားနဲ႔ပဲ အဆံုးသတ္ခ်င္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင္႔ ခုခ်ိန္ထိ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္နားလည္းရင္း သစၥာခိုင္ျမဲေနၾကတုန္းပါပဲ။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္
ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)